Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Profesora Adama Strzembosza – pierwszego prezesa Sądu Najwyższego (1990–1998), przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa (1994–1998), kawalera Orderu Orła Białego.

Prof. Adam Strzembosz był dla mnie i dla wielu prawników w Polsce wielkim autorytetem moralnym, wzorem niezależności i odwagi. Całym swoim życiem udowadniał, że praworządność, prawa człowieka i sprawiedliwość nie są pustymi słowami, ale zobowiązaniem wobec wspólnoty i państwa.

Profesor Strzembosz należał do pokolenia, które w najtrudniejszych momentach historii potrafiło zachować wierność zasadom. Jako Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego budował autorytet wymiaru sprawiedliwości w wolnej Polsce, a także wspierał młodsze pokolenia prawników w dążeniu do niezależności sądów.

W latach 2015-2023, w okresie podważania zasad państwa prawa i konstytucyjnych fundamentów, Profesor Strzembosz ponownie stanął po stronie prawdy i wartości, którym służył całe życie. Jego głos – spokojny, wyważony, ale stanowczy – dodawał odwagi środowisku sędziowskiemu i obywatelom walczącym o niezależność wymiaru sprawiedliwości. Jego postawa przypominała, że wierność konstytucji i sumieniu jest obowiązkiem każdego prawnika. Obraz Profesora stojącego ze świeczką w obronie niezależnych sądów na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

Miałem zaszczyt wielokrotnie spotykać się z Profesorem, rozmawiać o kondycji państwa prawa i o roli, jaką każdy z nas ma do odegrania w jego obronie. Te rozmowy na zawsze pozostaną dla mnie bezcennym drogowskazem.

Żegnamy dziś człowieka prawa i człowieka zasad. Niech spoczywa w pokoju.