Dziś odbyło się 11. posiedzenie Senatu XI kadencji. Wśród najważniejszych punktów porządku obrad należy wymienić rozpatrzenie nowelizacji ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, zgodnie z którą jej członków mają wybierać w wyborach bezpośrednich i w głosowaniu tajnym wszyscy sędziowie w Polsce. W czasie posiedzenia odbyło się również drugie czytanie projektu uchwały w 20. rocznicę przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Istotną częścią porządku obrad była dyskusja wokół poselskiego projektu zmiany ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. Przyjęty projekt przewiduje wpisanie języka śląskiego (obok przyjętego już języka kaszubskiego) do ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych. Dzięki temu mieszkańcy i mieszkanki Śląska będą mogli uczyć się języka śląskiego w szkołach, a w miejscowościach gdzie ponad 20% mieszkańców deklaruje używanie języka śląskiego, pojawią się dwujęzyczne tablice z nazwami miejscowości. Działania na rzecz zachowania języka śląskiego będą odtąd dofinansowywane ze środków publicznych, a do Komisji Wspólnej Rządu i Mniejszości Narodowych i Etnicznych dołączą przedstawiciele posługujący się językiem śląskim.

Tocząca się debata stanowi podsumowanie wysiłku licznych polityków, aktywistów, działaczy i działaczek zaangażowanych w ochronę tożsamości śląskiej oraz języka śląskiego jako języka regionalnego. Jako Rzecznik Praw Obywatelskich niejednokrotnie zabiegałem o uznanie i szacunek wobec śląskiej kultury i języka. Jako prawnika i wykładowcę prawa cieszy mnie, że Polska realizuje zobowiązania międzynarodowe wynikające z konwencji ramowej o mniejszościach narodowych i etnicznych. Nie powinniśmy zapominać, że Konstytucja zawiera artykuł 35, traktujący o wspieraniu mniejszości narodowych i etnicznych oraz języka, którym mniejszości się posługują.

Obrady wokół projektu ustawy rozpoznającej język Ślązaków i Ślązaczek jako język regionalny nie są tylko o tym, czy język śląski ma być uregulowany, czy też nie. To jest również debata o tym, czy Polska ma być państwem różnorodnym, czy też nie. Dziś Polska pragnie być państwem różnorodnym, otwartym i szanującym swoje bogate dziedzictwo wielokulturowe.